Η κοινωνία έχει ανάγκη από μια ειρηνική εξέγερση, γράφει ο Στεφαν Εσσέλ. Ισπανοί κάθε ηλικίας ξεκινούν στις 15 Μαϊου τη δική τους μη βίαιη επανάσταση, απαιτώντας Αληθινή Δημοκρατία. Από την κεντρική πλατεία της Μαδρίτης Πουέρτα Δελ Σολ θα δοθεί το σύνθημα για πανευρωπαϊκή αγανάκτηση , από τη Βαστίλη έως το Σύνταγμα.
Ο αντιστασιακός Στεφάν Εσσέλ, με το βιβλίο του ‘Αγανακτήστε’ που έχει πουλήσει πάνω από 1, 5 εκατομμύρια αντίτυπα , ενέπνευσε τους ισπανούς πολίτες να καταλάβουν τις πλατείες των πόλεων τους και να διεκδικήσουν ίσες ευκαιρίες, καταπολέμηση της ανεργίας, μια άμεση και αληθινή δημοκρατία. Στα 93 του χρόνια και με ένα βιογραφικό πλούσιο σε δράση και εμπειρία επαναπροσδιορίζει την ανάγκη για αγανάκτηση στο σήμερα, χρησιμοποιώντας τους λόγους και τις αιτίες της δικής του αγανάκτησης στο παρελθόν, στη νεότητα του. Ο κόσμος για τον Εσσέλ έχει γίνει ακόμη πιο περίπλοκος και οι αφορμές για να ορθώσουν το ανάστημα τους οι πολίτες ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες είναι περισσότερες. ‘ Η χειρότερη στάση είναι η αδιαφορία, το να λέμε ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα’, γράφει στο βιβλίο του παροτρύνοντας τους αναγνώστες να διεκδικήσουν αλλαγή πορείας. Η οικονομική και ηθική χρεοκοπία, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η συσσώρευση του κεφαλαίου σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, είναι αιτίες που πυροδοτούν καταστάσεις αγανάκτησης. Ένας άνθρωπος που βίωσε τις θηριωδίες του ναζισμού και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη Γαλλική Αντίσταση, κατάφερε να εμπνεύσει πλήθη ανθρώπων , κάνοντας τους να δημιουργήσουν ένα κίνημα που ένωσε μικρούς και μεγάλους.
Οι Indignados , το κίνημα των Ισπανών αγανακτισμένων αποτελεί τη δυσαρέσκεια των πολιτών ενάντια στο τρόπο διακυβέρνησης και στην δυσοίωνη τροπή που έχει πάρει η οικονομία. Η Πουέρτα Δελ Σολ στις 15 Μαϊου γεμίζει με φοιτητές, ανέργους, οικογενειάρχες με τα παιδιά τους, νοικοκυρές, που με πλακάτ και συνθήματα ζητούν Αληθινή Δημοκρατία. Η μεγάλη αυτή κινητοποίηση σε 50 πόλεις της χώρας θα προκαλέσει σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ του Λαϊκού Κόμματος της Αντιπολίτευσης και των Σοσιαλιστών. Το κίνημα γνωστό και με την ονομασία Μ-15, αναδύθηκε και οργανώθηκε μέσα από το ίντερνετ, καθώς η δυσαρέσκεια για την οικονομική κρίση και την ανεργία που εκτοξεύθηκε στο 20% προκάλεσε την αντίδραση των ισπανών και τους ώθησε να πρωτοστατήσουν και να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά στις πλατείες τους. «Εξεγερμένοι χωρίς σπίτι», «Τα δικαιώματα κατακτούνται», «Δημοκράτη! Μη το βουλώνεις, στους δρόμους!», «Κάτω οι τράπεζες!», είναι μερικά από τα συνθήματα που επικράτησαν αλλά εκείνο που έκανε αίσθηση ήταν το εξής ‘Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες’. Το συγκεκριμένο πανό αφορούσε στην μικρή συμμετοχή αγανακτισμένων έξω από την ισπανική πρεσβεία στην Ελλάδα.
Το συγκεκριμένο πανό μπορεί να αποτέλεσε την αφορμή για να γεμίσει το Σύνταγμα και άλλες πλατείες στην Ελλάδα , μπορεί και όχι. Ωστόσο, 25 Μαϊου σε Αθήνα Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες πόλεις οι αγανακτισμένοι πολίτες βγαίνουν από τα σπίτια τους και ενώνουν τις φωνές τους για ένα καλύτερο και πιο αισιόδοξο μέλλον. Μόλις, βρεθεί κανείς στο Σύνταγμα, θα παρατηρήσει ένα πλήθος ανθρώπων, διαφορετικών μεταξύ τους αλλά με κοινή συνισταμένη την οργή και την δυσαρέσκεια σε όσα συμβαίνουν τα τελευταία δυο χρόνια στη χώρα μας. Η οικονομική δυσχέρεια, οι μαζικές απολύσεις και η επακόλουθη ανεργία σε συνδυασμό με τα πολιτικά σκάνδαλα προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των ελλήνων πολιτών όσο ποτέ άλλοτε. Οι πλατείες γέμισαν με φωνές, χρωματιστά πλακάτ, μικρά παιδιά τυλιγμένα με την ελληνική σημαία, που μπορεί να μην καταλαβαίνουν ακριβώς τι συμβαίνει αλλά στα μάτια τους βλέπεις το πάθος όταν τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο ή χειροκροτούν μαζί με τους γονείς τους.
Τα συνθήματα πολλά, υβριστικά ή μη όλα δείχνουν την απαξίωσητων πολιτών προς τους πολιτικούς, τους θεσμούς και την κυβέρνηση. ‘Κλέφτες, κλέφτες’, φωνάζει το πλήθος των αγανακτισμένων στραμμένο προς τη Βουλή προτάσσοντας τα χέρια και κάνοντας τη γνωστή χειρονομία της ‘μούντζας’ , που πλέον κατέχει και τη δική της θέση στη Wikipedia. Το μνημόνιο και οι δυσμενείς όροι εν όψει του μεσοπρόθεσμου σχεδίου κατέχουν επίσης θέση στα πανό και τα συνθήματα των συγκεντρωμένων. Νεαροί αλλά και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, κρατούν μεγάφωνα στα χέρια και προσπαθούν να δώσουν παλμό στη συγκέντρωση. Άλλοι χτυπούν τύμπανα και άδειες κατσαρόλες. Διαφορετικοί ήχοι, πολλές φωνές αλλά κοινοί στόχοι.
Μια κατάσταση απολιτίκ και χωρίς κάποιον ιδεολογικό μανδύα να καλύπτει το κίνημα των αγανακτισμένων θα έλεγε κανείς πως είναι αυτό που λαμβάνει χώρα στο Σύνταγμα. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως δεν τάσσονται υπέρ κανενός κόμματος και μπορεί να προέρχονται από διάφορους ιδεολογικούς χώρους, ωστόσο ενωμένοι όλοι προσπαθούν να αλλάξουν το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό. Η σημερινή νεολαία έχει χαρακτηριστεί με πολλά προσωνύμια: γενιά των 500 ευρώ, αδιάφορη, απολιτίκ όμως κάθε μέρα στις 6 το απόγευμα πολλοί από αυτή τη γενιά, των ανέργων, των φοιτητών, εμφανίζεται στο Σύνταγμα, συνδιαλέγεται, ακούει, φωνάζει και διεκδικεί. Απαιτεί ένα μέλλον χωρίς ανασφάλεια, χωρίς ανεργία, χωρίς ανισότητες.
Η οργάνωση και η πρωτοβουλία των αγανακτισμένων προήλθε μέσω των social media. Τόσο το Facebook όσο και το Twitter, αποτέλεσαν τους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών οι οποίοι χρησιμοποιώντας την ΄ηλεκτρονική φωνή ‘ τους συσπειρώθηκαν και έκαναν πράξη την αγανάκτηση. Τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με φωτογραφίες, σχόλια σε πραγματικό χρόνο κατευθείαν από το κέντρο των εξελίξεων. Από αυτό που προέκυψε και συνεχίζει να συμβαίνει έως και σήμερα είναι πως η δυναμική των συγκεκριμένων δικτύων είναι τέτοια που μπορεί να κινητοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες
κόσμο να αφήσει το καναπέ του και την τηλεόραση και να βγει στο δρόμο.
Κάθε εποχή είχε και τις δικές τις εξεγέρσεις, ειρηνικές ή βίαιες. Συγκρίνουν μερικοί τη πανευρωπαϊκή αυτή κινητοποίηση με το Μάϊο του ’68, με τις πρόσφατες αραβικές εξεγέρσεις. Μπορεί να μην υπάρχει απόλυτη συσχέτιση ούτε με τις απαιτήσεις των Γάλλων στη δεκαετία του ’60 ούτε με τον αγώνα των Αιγυπτίων και των Τυνήσιων. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι πως όταν οι άνθρωποι ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους για να βγουν έξω και να ενώσουν τις φωνές τους με τους συμπολίτες τους για κάτι κοινό, αυτό σίγουρα είναι θετικό, δείχνει πως ‘η αντίσταση σημαίνει δημιουργία’.
